foto's van mijn iPhone

Francine en ook Jo doen het regelmatig.... even wat foto's uit de telefoon op de blog. Geeft een aardig beeld wat er gebeurd en gedaan is. Gaan jullie mee, November door?

Ik kom meteen al een serie foto's tegen van de Berenloop.... merendeel van de foto's staan al bij m'n blog over de loop, dus nu alleen deze, oh wat was en ben ik trots op mezelf!

Voor het project schoenmaatjes zijn schoendozen:

Met Eline volgde ik een workshop Zpaghetti haken... dit is 1 van de panden!

Keeper Sander:

Dansen op sinterklaasliedjes:

Huiskamerconcert Sandy Dane:

Het verlanglijstje van Remco:

Avondje stappen met vriendinnen:

Sinterklaas komt aan in Alphen a/d Rijn:

Wat een verrassing, tijdens een rondleiding in kasteel de Haar in Haarzuilen blijkt dat Sinterklaas daar heeft geslapen die nacht!

Lachen als een boer met kiespijn, verdoofd ivm het plaatsen van een kroon:

Nederland bedekt onder een dikke laag mist:

In het kader van.... ik kan niet hardlopen, dan ga ik maar bakken, een overheerlijke notentaart gebakken:

Bij de ikea, deze tafel zou mooi staan in onze nieuwe huiskamer!

En dan komt de voetbalpiet ook nog meetrainen:

Varkensstoof naar recept van Jamie Oliver:

Verkleed voor het wekelijkse schoenzetmoment:

Berenloop, halve Marathon debuut

De eerste.... de mooiste?

Zondag 6 november stond al maanden met een groot kruis in de agenda, mijn eerste halve marathon. In maart, bij de 20vanAlphen had Marco Voorthuis aangeboden mij te hazen op een door mij te kiezen race. Al snel de keuze gemaakt voor de Berenloop op Terschelling. Met schema's van Tiny Raijmakers de maanden toegewerkt naar eerst de Dam tot Dam en daarna de Berenloop. Nog even een sportvastenkuur met Esther Devilee ertussen door en alle ingrediënten voor een goede race waren aanwezig.

Slecht nieuws een kleine week van te voren, haas Marco breekt twee tenen! Lichte paniek breekt uit, dan moet ik het alleen gaan doen! Maar ja, niets aan te doen, er zijn genoeg lopers, lopen moet ik toch zelf en ik heb nog wel mijn roomy die ook gaat proberen onder de 2 uur te lopen.

Zaterdagmiddag begint het grote avontuuur... om half 1 wordt ik opgehaald door Edwin van Brugge. Tijdens de rit naar Harlingen wordt de tactiek besproken, snel starten en snel winst pakken of behoudend starten en energie sparen voor later. De tijd vliegt en voor we het weten zijn we in Harlingen. Als we op de boot zitten krijg ik een tweet van John (#neewewennenernietaan) hoe laat we aankomen. Ik vraag nog als grap of hij ons op komt halen en dat zal uiteindelijk ook gebeuren. Het blijkt dat we allebei in Midsland verblijven en slechts een paar honderd meter van elkaar af zitten, de samen-eet-afspraak is dus snel gemaakt.

Tijdens het eten wordt de tactiek verder besproken en met zoveel verschillende inzichten raak ik een beetje in de war. We eten in ieder geval heerlijk en breken ook bijtijds weer op, al was een gebrek aan gezelligheid zeker niet de reden daarvoor. De volgende ochtend ben ik alweer om half 5 wakker.... sinds de wintertijd is mijn ritme nog niet gevonden. Zenuwen heb ik niet, wel twijfel ik nog steeds over de aanpak. Een tweet naar trainer Tiny levert ook niet veel op ('het komt zoals het komt') ;-D.

Om 10 uur staan we bij de bushalte, een stevig ontbijt van zelf meegenomen pannenkoeken, eieren en een shake achter de kiezen. Bij de halte staat ook Fred, hij herkent me eerst niet, tssssk... Weinig indruk gemaakt met de Zeeuwsetrainingsloop! In West is het al een drukte van belang. Bij de koffie in Zeezicht schuiven ook Gerard en Robert Jan aan. We schrijven allemaal wat op de kaart voor Marco en dan wordt het tijd om naar de Brandaris te gaan, wat een drukte daar. Tas inleveren, nóg een keer naar het toilet, inlopen is geen tijd meer voor.

Bij het startvak hijsen Ans, Edwin en ik ons over het hek, waar we in het wedstrijdvak aanbelanden. Met het teruglopen naar de recreanten zien we geen mogelijkheid achter het kettinkje te komen en zo staan we uiteindelijk helemaal voorin het startvak. De zenuwen komen nu toch wel wat op... zal ik het halen, zo lang op hoger tempo. Ik heb wel besloten mijn eerder bedachte aanpak te gaan volgen, de eerste 10 kilometer tot aan het strand lopen in 5.30 zodat ik in de tweede helft wat kan laten liggen en gemiddeld onder de 5.42 per kilometer, en dus onder de 2 uur, te komen.

Dan klinkt het startschot... het duurt ruim een minuut voor wij langzaam in beweging komen en over de matten lopen... ik klik mijn Garmin aan. SHOWTIME!!!

Het eerste stuk is, druk, zigzaggend overal tussendoor, zo snel mogelijk in eigen tempo zien te komen, dat lukt pas als we West uit zijn. Edwin zie ik steeds vanuit mijn ooghoek rechts lopen, regelmatig gaat hij wat sneller, maar ik probeer me zoveel mogelijk te concentreren op mijn eigen ritme. De eerste kilometer gaat toch al in 5.34, daarna gaan de kilometers vlak, 5.21, 5.29, 5.22, 5.22, 5.21, 5.22, 5.19, 5.24. Er staat een flinke wind en op de open stukken tussen de dorpjes probeer ik wat uit de wind te blijven door in groepjes mee te lopen. Helaas krijg ik toch al snel weer last van een vervelend probleem.... ik moet weer plassen. Rond de 6 kilometer komen we door Midsland en lopen we langs ons hotel... ik twijfel even of ik daar naar het toilet ga, maar ga er toch vanuit dat ik binnenkort wel een dixie tegen zal komen. Helaas, punt voor verbetering voor de organisatie, die dixie komt er niet en na 10 kilometer duik ik achter een auto. Het kost me een seconde of 20 en zo gaat kilometer 10 met 5.41 de boeken in. De drankposten laat ik voor wat ze zijn, ik heb een klein flesje water en een flesje (aangelengde) extran bij me, daarmee red ik het prima. De volgende kilometer loop ik iets in (word ik nog ingehaald door Maaike, die gaat soepel!), maar dan gaan we de duinen in (tijd voor een gelletje) en komen we het strand op. Het 'beloofde' harde zand door laag tij is er nauwelijks, gelukkig hebben we de wind mee, maar het is behoorlijk zoeken naar niet al te mul zand, als ik het verslag lees van Inge (marathon, dus later op het strand en haar valt het mee), vraag ik me af of ik niet aan de verkeerde kant heb gelopen. Achteraf bekeken vallen me de kilometers in 5.41, 5.44, 5.43 op het strand me nog mee, de kilometer met de beruchte strandop(af)gang gaat dan voor het eerst (en alleen daar) boven de 6 minuten (6.05). Ik kan nog wel met kleine pasjes naar boven door hardlopen.

Bij de volgende post neem ik dankbaar een warme spons aan... het zweet breekt me nu wel een beetje uit ;-). Nog maar een paar kilometer te gaan. Het valt me ineens op dat Edwin in plaats van voor me, nu achter me loopt.... ik vraag nog aan hem of hij nog wil versnellen, maar dat zit er niet meer in. Dan zie ik ineens Maaike wandelen, hey... die ging zo soepel... 'gaat niet meer' antwoordt ze (later blijkt ze alsnog sneller gefinisht te zijn... haar start was minuten later dan die van mij). Ik probeer Edwin te motiveren door te zetten, bij de laatste drankpost even een paar meter wandelen, hij 'moet' van mij even iets anders dan water drinken en dan weer in de benen. De laatste kilometer komt eraan.... een versnelling zit er nog in... langs de haven en dan nog even dat rotte stukje naar boven, zigzaggend door de straatjes, nu met recht Beretrots op mezelf (spandoek) en daar is de rode loper, wat voelt dat goed. Het was al duidelijk dat ik mijn doel ruimschoots gehaald had... als ik over de finish ga stop ik mijn Garmin met 1.54.51 op de teller.... WAANZINNIG!!!!

Er wordt een medaille omgehangen en een poncho over mijn hoofd gedaan, ik heb het gehaald.... mijn eerste halve marathon! Als ik mijn tijd op twitter heb geplaatst ontploft mijn timeline, wat superleuk dat iedereen zo enthousiast is. Edwin is ook enkele seconden na mij gefinisht, heeft maar liefst 8 minuten van zijn PR afgelopen.

Even later komen we ook Ans weer tegen, geen PR voor haar, maar wel heerlijk gelopen. We doen even wat warms aan en gaan dan weer terug naar het parcours waar John nog langs moet komen van zijn marathon. We staan op een fantastische plek (dat laatste rottige stukje waar je nog net even naar boven moet), met een bandje (op de muziek in beweging blijven, want het is inmiddels koud!) en moedigen alle lopers aan.... deze bikkels lopen inmiddels al tot bijna 3 uur over de halve marathon en sommige worden zelfs ingehaald door de snelste hele marathon lopers die een half uur later startte. John heeft een waanzinnige race gelopen, komt met 3.28.21 over de finish, waarmee hij zijn PR verpulverde.

Dan wachten we nog op Robert Jan, Gerard, Inge en Tiny. Inge loopt een geweldig marathon debuut in 4.12.54, met trainer Tiny aan haar zijde. We sluiten de dag af met eerst een hapje en een drankje in West en na het douchen in het hotel nog een pizza in Midsland met John en Ans.

Het was een enorme ervaring, elke keer ben ik weer verbaasd hoe hard je kan lopen in een wedstrijd en dat je dat dan zo lang vol kan houden. Ik ben BERETROTS!

Sportvasten... hoe het verder ging

Na de eerste opbouwdag bleef het even stil op het blog. Niet dat er iets mis was, of dat er iets niet goed ging, maar een gebrek aan tijd en puf.... En dan ben je ineens bijna 4 weken verder. Maar beloofd is beloofd, hier dan alsnog in het kort hoe het verder ging en vooral, hoe het nu gaat.

De opbouwdagen verlopen eigenlijk prima, het zijn enorme hoeveelheden die je mag eten en niet altijd gaat het makkelijk op. Op de tweede opbouwdag moet ik 3 uur na het hardlopen nog een urinetest doen. Het hardlopen was bijzonder zwaar en als ik de test doe, blijkt dat er nog teveel ketonen gemeten worden. Ik moet dus iets meer voedingswaarde binnen krijgen en moet de dag erna extra sap gedurende de dag drinken, dat is geen straf!

Het hardlopen blijft in deze opbouwdagen zwaar, zwaarder dan bij de sapdagen. Hartslag is al snel vrij hoog en het tempo moet beperkt blijven. Wat ook tegenvalt is de snelheid waarmee mijn gewicht er weer aanvliegt. Na de 3 sapdagen was ik 2,9 kilo kwijt, na de 4 opbouwdagen had ik daar alweer 1,3 kilo van teruggekregen.

Voor de statistieken de vergelijking van voor de kuur en na de kuur:

gewicht: van 67,7 naar 66,1

Buikomvang: van 95 cm naar 90 cm WOEI!!!!

Billen: van 105 cm naar 104 cm

Borst: van 93 cm naar 91 cm

Precies zoals vooraf ook verteld was, is vooral de buikomvang afgenomen.

Hoewel je in principe na de kuur weer normaal zou mogen eten (ja duh!), kan je er ook voor kiezen langer koolhydraatarm te blijven eten om zodoende meer vet kwijt te raken. Aangezien ik dat zeker wilde, eet ik sinds de kuur slechts bij 1 van de maaltijden koolhydraten. 's Ochtends eet/drink ik (zoals ik voorheen ook al deed), mijn fruitsmoothie met hieraan wey (eiwit)poeder toegevoegd. Tussen de middag eet ik een salade en 's avonds eet ik gewoon met het gezin mee. Waar ik normaal zowel 's ochtends als 's middag een tussendoortje nam (fruit of een koek (evergreen of time out)), neem ik nu niets, of een paar druiven. De trek in snoep en koek is volledig verdwenen en geloof me.... ik hield daar enorm van! Door deze manier van eten (en vooral ook het meerdere keren per week hardlopen) gaat mijn gewicht langzaam, maar heel zeker weer naar beneden en zit ik nu alweer een halve kilo onder het laagste punt tijdens de kuur.

Het hardlopen vond ik in de eerste week na de kuur nog behoorlijk tegenvallen. Ik ben meteen weer het schema van Tiny gaan volgen, maar de conditie was nog niet terug, laat staan verbetert! Maar dan langzaam maar zeker merk ik verbeteringen, een lagere gemiddelde HF in mijn normale trainingstempo's (wel 10 BPM lager!) en vooral ook een veel sneller herstel na versnellingen. Afgelopen zondag liep ik weer eens een 10 kilometer wedstrijd, ik finishte in 52.07. Dit is weliswaar 1,5 minuut langzamer dan mijn PR, maar dat liep ik 1,5 jaar geleden voor mijn operatie en andere blessures (bovendien was ik toen ook nog eens 5 kilo lichter). Een race waar ik dus bijzonder tevreden mee ben.... ik weet zeker dat ik binnen een half jaar onder de 50 minuten kan duiken!

Sportvasten, dag 7

05.30 ja helaas, ik was weer wakker, maar toch nog even een half uurtje ingedommeld.

06.45 meten = weten.... 64,8 kg, buik(je ;-)) 9o cm, en de billen blijven steken op 104 cm. Laatste vind ik raar, want zo op het oog lijkt het echt wel meer dan die ene centimeter verlies... oh well.... het gaat meer om het oog dan om de centimeters!

07.15 ontbijten met een kiwi en een appel, wat een heerlijkheid. Zorgt wel voor weer een drukker ochtendschema.

08.00 manlief een fijne (mini)vakantie gewenst en op naar werk. Halverwege de ochtend heb ik eigenlijk wel trek in iets... zou ik zo geconditioneerd zijn dat ik door een beetje fruit eten weer toe ben aan mijn tussendoortjes?

12.00 lunchen in de kantine. De collega's waarmee ik eet weten niet van mijn kuur. Collega 1 vraag of die salade wel genoeg is en al snel komt de vraag of ik het eet omdat het lekker is of voor dieet. Ik hou het op beide en heb geen zin de heren in te lichten. Oh en of die salade trouwens genoeg was.... bommetjevol!

14.30 Vertrek van kantoor, ik moet een presentatie geven op een themamiddag.

17.00 Presentatie verliep prima. Oud collega die me uitgenodigd had neemt me mee naar de borrel en komt al bijna met wijn aanzetten (ze kent me ;-)), maar die sla ik af. Ook de heerlijke hapjes sla ik met enigszins lede ogen af.

18.15 thuisgekomen verzamel ik de kinderen die met diverse buren mee naar huis zijn gekomen. Voor hen maak ik tosti's (geen aardappelen in huis) en ik eet een berg broccoli en een stukje kipfilet... vooral die kip was heerlijk.

21.30 Ik zit nog steeds met een halve bidon metabolic switch, hoewel er eigenlijk nauwelijks smaak aan zit gaat het me nu een beetje tegenstaan.

Al met al was het weer een prima dag, morgen mag ik weer wat meer eten. Oh ja en ook weer hardlopen! Sportvastencoach Esther vond het verstandig mijn spieren vandaag wat rust te geven. Kwam wel heel goed uit op deze dag.

Sportvasten, dag 6

Altijd 'leuk' reacties van mensen die je al lang niet gesproken of gezien hebt. Even in de herinnering.... hier staat een uitleg van wat ik doe en gelukkig kan ik reacties verwijderen (moet ik alleen nog even achter mijn hyves gebruikersnaam komen ;-)).

Ondanks de switch van gisteren ga ik toch nog door met een dag sapvasten, het gaat me allemaal zo gemakkelijk af!

06.00 wederom wakker.... #zucht

06.45 Opstaan, ik ben erg benieuwd naar de cijfers.... er is weer 3 ons vanaf, van mijn buik nog een centimeter, maar bij mijn billen zit er een centimeter bij.

08.00 Altijd weer wat haasten op de woensdagochtend als ik vroeg bij school moet zijn om mijn rol als verkeersbrigadier te vervullen. Snel Remco de klas in helpen en met mijn maatje aan de straat staan. Als ik naar huis fiets komt de lekkere lucht van de broodfabriek enorm hard binnen.... wat ruikt dat heerlijk.

09.00 Ook bij de Hoogvliet overal lekkere luchtjes; ik heb geen honger, maar inmiddels toch echt wel trek in iets.

10.00 Koffieochtend met moeders uit Tessa dr klas. De koek sla ik uiteraard af, maar het lijkt net of ze mijn naam roepen.

10.45 Fysiotherapie voor mijn kuit.... au, au, au... wat doet ie me weer pijn, met als resultaat een fijne blauwe plek. Het harde stuk is nu wel zo goed als weg, volgende week laatste keer.

11.30 Bij school gaat Remco met een vriendje mee naar huis en ook het buurmeisje wat ik mee zou nemen gaat ergens spelen.... altijd fijn dat gehaast om op tijd op school te zijn.

12.30 Lunch.... een glas sap en de pillen. Om toch even iets te eten neem ik een paar plakjes komkommer, dat smaakt enorm lekker!

15.30 Ik haal nog maar eens een kop koffie bij de voetbal.... niet dat ik er nu zo'n zin in heb, maar het is weer even iets anders dan water of de metabolic switch. Ik heb nu serieus zin om iets in mijn mond te stoppen, maar doe het niet. Thuisgekomen neem ik een slok appelsap, heerlijk!

17.00 Eten koken.... we eten bijtijds omdat Paul weer vroeg weg moet.

20.00 Voor het eerst deze kuur heb ik geen zin om te gaan hardlopen, het ging gisteren zo belabberd. Ik doe alleen in de wijk een rondje, want het is al behoorlijk donker. het lopen gaat een stuk beter dan gisteren, maar toch ga ik lekker terug naar huis als mijn rondje klaar is en maak de 30 minuten niet vol (22'35", 3.26Km, gem 6'56" min/km, HF 154).

22.00 Ik neem wat pistachenootjes.... en ze smaken heerlijk!!!

22.30 bloggen .... Ik heb geen idee waarom deze dag me zoveel zwaarder valt dan de eerdere dagen. Misschien omdat de noodzaak tot vasten er eigenlijk niet meer was (want switch al gemaakt). Ik ga lekker naar ben en kijk uit naar morgen als ik daadwerkelijk weer wat mag eten!

Sportvasten, dag 5

Jeetje, ik ben al op de helft en het zwaarste deel gehad.... maar laat ik gewoon bij vanmorgen beginnen.

05.30 Wakker! Dit begint wel een beetje irritant te worden, vanavond later gaan slapen.

06.45 Opstaan en meten. 65,4 (6 ons sinds gisteren, 2,3 kg sinds start), buik 92 cm (3cm sinds start), billen 103 (2cm sinds start). Het is prima, maar opzienbarend is het nog niet.

07.15 Die verse appelsap is een feestje. Bijzonder hoe je kan genieten van zo'n klein glaasje sap. Kinderen naar school brengen en door naar werk. Ik voel me prima, geen enkele duizeling, geen honger... het gevoel alsof ik de hele wereld aan kan.

09.00 Ook het werken gaat moeiteloos, spannende dag voor onze organisatie.

12.00 Lunch met een glaasje sinaasappelsap en de gebruikelijke pillen en daarna hardlopen. Dat ging nog moeizamer dan gisteren. In no time schiet mijn HF omhoog en ik moet al snel behoorlijk langzaam lopen om in de hartslagzone te blijven (29'50", 4.09K, HF gem 156, 7'.17" min/km).

15.15 Ik moet zo ontzettend nodig plassen, dat ik toch maar met mijn stripje naar het toilet ga. Het controlevakje kleurt meer roze dan gisteren, dat betekent volgens mij dat ik inderdaad geswitched ben.

16.00 Ik ga nog een test doen, het is nu drie uur na het hardlopen. Binnen enkele seconde kleurt het controlevakje dieppaars.

Ik heb eigenlijk geen flauw idee of dit nog wel van enig waarde is omdat ik immers al eerder geplast heb. Ik mail de foto naar Esther en wacht haar telefoontje af.

16.30 Telefoontje met Esther.... ze feliciteert me met de switch.... YESSSS.... inderdaad helemaal goed. We overleggen hoe we verder gaan. Omdat het afvallen nog niet heel erg spectaculair is en omdat ik me uitermate goed voel, besluit ik er nog een derde sapvastendag achteraan te doen. Ik ga wel iets meer sap nemen (3 keer 200 ml ipv 150 ml).

18.00 Avondeten. Ik kan nu ook gewoon aan tafel erbij zitten, zonder dat me dat veel doet.

23.30 Nog een blogje schrijven en dan naar bed... vanavond niet in slaap gevallen dus wie weet kan ik morgen wat langer blijven slapen.

Sportvasten, dag 4

Op de bank in slaap gevallen.... wil nog wel even wat opschrijven, wordt een korte vandaag...

06.00 ik merk een patroon, ik ben wakker. Geen honger, dus dat is fijn.

06.45 Opstaan en wegen en meten. Gewicht is 66 kilo, 0,7 minder dan gisteren, mooi! In de centimeters geen verschil met gisteren.

07.00 Het is de eerste sapvastendag, dat betekent dat er nog minder 'gegeten' wordt dan de dagen ervoor. Ik moet het doen met 150 ml appelsap. Het is niet veel, maar het is heerlijk. Met de pillen erachteraan vertrek ik naar werk, met de bidon die ik weer in de loop van de ochtend leeg moet drinken.

10.00 Het werken gaat prima, geen van de directe collega's weet van het sportvasten en dat vind ik eigenlijk wel best. Ik neem regelmatig een stuk kauwgom, want ik heb de indruk dat mijn adem niet meer helemaal fris is. Wel krijg ik nu last van een tintelende tong, dat voelt niet prettig.

12.00 Collega's halen me op voor de lunch, maar die sla ik (met hun) over. Ik neem de appelsap en ga hardlopen. Dat gaat eigenlijk best goed, al moet ik naar het einde toe wel erg langzaam lopen om binnen de HF zone te blijven (4,37 km, HF 157 gem, 6'47" min/km).

12.45 Ik mag direct na het hardlopen nog 1 keer plassen en dan mag ik 3 uur lang niet gaan. Die 3 uur later valt precies midden in een vergadering.

16.15 Met de urinetest naar het toilet, spannend, maar als ik de uitslag zie, realiseer ik me dat ik niet eens weet wat het betekent! Gelukkig is Esther snel met haar reactie op de foto die ik haar mail. Het roze derde vakje betekent dat ik de switch al zo goed als volledig gemaakt heb.... dat is snel! Morgen moet ik in ieder geval nog 1 sapvastendag doen, om alle glycogeen uit de spieren te lopen, voor daarna gaan we morgen overleggen.

17.15 Naar huis, met een beetje knorrende maag, gelukkig mag ik snel mijn avondeten ;-)

18.00 Het glas sinaasappelsap vult behoorlijk, ik kan er weer even tegenaan! Het valt me wel op dat ik het regelmatig ineens heel erg koud heb.

21.00 Ik heb best wel trek in wat zoutjes, maar slap voel ik me nog steeds niet en het kost me ook geen moeite niets te nemen. Als ik met een dekentje op de bank kruip duurt het niet lang voor ik in slaap gevallen ben.

23.30 Even bloggen en dan hoogste tijd in bed verder te slapen!

Sportvasten, dag 3

06.00 *&^%#% ik ben al wakker en ook nog eens met een knorrende maag, mis ik toch die pistache nootjes die ik gisteravond nog had mogen nemen! Ik werk al mijn wordfeuds af, lees twitter en dan probeer ik toch nog even te slapen.

07.30 Slapen wil niet meer lukken, dan ga ik er maar uit. Hoopvol ga ik op de weegschaal staan, dat is een tegenvaller, slechts 100 gram ervan af sinds gisteren. 67,6 kg, buik 93, billen 105. En dus ook geen ene centimeter verloren. Ik was opgestaan met het plan meteen te gaan lopen, maar dat gaat hem niet worden. Ik ben een beetje wankel op de benen, licht in mijn hoofd.

08.00 Ik maak mijn ontbijt klaar *proest* en kruip naast Remco op de bank onder het dekentje. Een glas verse appelsap en sinaasappelsap... wat heerlijk smaakt dat! Uiteraard ook de gebruikelijke pillen:

10.00 Ik voel me wat beter en ga dozen uitpakken. Zo langzamerhand raakt de nieuwe keuken voller en voller. Ik blijf me wat tintelig voelen, vooral als ik een snelle of onverwachte beweging maak. Ik ben trouwens blij dat ik thuis ben, want als ik nog maar net bedenk dat ik naar het toilet moet, haal ik die nog maar net!

13.00 Tijd voor de lunch, bestaat net als het ontbijt uit een glas appelsap en een glas sinaasappelsap, maar nu slechts 3 in plaats van 4 pillen....

14.00 Tijd om te gaan hardlopen. Helaas laat de garmin geen enkel teken van leven zien. Op de gok ga ik dan maar zo lopen. Na 14 minuten, kijk ik op de iPhone hoever het naar huis is. Uiteindelijk loop ik 28 minuten met een gemiddelde snelheid van 6,24 min/km. Ik had de indruk dat mijn HF aan de hoge kant was, maar zeker weten doe ik het niet.

15.00 Lekker douchen en verder rommelen in huis

18.00 Paul maakt het eten voor de rest van het gezin. Ik breng het niet op om aan tafel te gaan zitten, het ruikt zo lekker! Op de bank drink ik mijn groentesap.... echt lekker is het niet, maar minder vies dan ik gedacht had (ik nam dit ipv tomatensap, dat vind ik echt niet lekker!)

Al met al was dit een prima dag. In de ochtend schrok ik wel van mijn duizeligheid, maar toen ik daar aan toegaf, was het met een uurtje ook weer over. Morgen mijn eerste echte vastendag en dan moet ik ook werken. Ben benieuwd hoe dat zal gaan. Afleiding is echt wel goed merk ik, dus maar flink ertegen aan!

Sportvasten, dag 2

Ik zie een beetje op tegen dag 2.... dat schijnt een lastige dag te zijn.... uiteindelijk valt het me alles mee!

06.00 Het is een onrustige nacht geweest, ben al een paar keer wakker geweest, maar kijk nu pas voor het eerst op de telefoon hoe laat het is. Ik voel me prima, later val ik toch nog even in slaap.

07.30 Ik wordt nu echt wakker... ik blijf nog even liggen, mailen, beetje twitteren, wordfeud.

08.00 Tijd om op te staan.... benieuwd naar de cijfers: 66,7 kg, buikomvang 93, billen 105. Ik weet dat het vooral vocht zal zijn, maar ben toch blij. Ik voel me ook prima, geen enorme honger en ik kleed me eerst aan doe wat aan de was.

08.30 Ontbijt bestaat weer uit vier flinke pillen, een sinaasappel, een glas sap en een kiwi. Mijn bidon met halve liter vocht+ (supplement opgelost in water) gaat mee naar voetbal.

09.00 Op de fiets naar voetbal, Remco achterop. Met het fietsen zijn mijn bovenbenen wat zwaar, vooral als ik het viaduct op fiets. Met de bidon in mijn hand kijk ik naar de wedstrijd (3-6 winst!), zonder er veel over na te denken neem ik regelmatig slokjes.

10.00 Oeps, de bidon is leeg.... daar had ik 3 uur over moeten doen! Remco trapt zijn slipper kapot, dus we gaan nog even naar het dorp om iets nieuws voor hem te kopen, daar is nog net tijd voor, voordat de wedstrijd van Sander begint. Daar beginnen de tintelingen waarvoor Esther me waarschuwde als ik het supplement te snel op zou drinken. Het is aanwezig, maar niet vervelend. Ik kan me ook niet meer herinneren of het echt kwaad kan.

11.30 De wedstrijd start.... leuke pot met een mooie 9-1 winst.

13.00 Thuisgekomen snel aan het eten beginnen, ik begin trek te krijgen. Ik mag alleen wat roerbakgroente, maar het vult genoeg.

14.30 Boodschappen doen. Even goed kijken wat ik voor de kuur allemaal nodig hebben en dan wil de rest van het gezin natuurlijk ook normale maaltijden de komende dagen. Bij het winkelcentrum beland ik in de Multi Culti markt... heerlijke luchtjes plagen mij. De rest van de middag ben ik de keuken wat aan het inrichten en probeer ik de bidon wat langzamer leeg te drinken.

17.00 Het hardlopen gaat moeizaam, zware benen en ik loop uiteindelijk een stuk minder snel dan de vorige dag om binnen mijn hartslagzone te blijven (4,35K, 28"02', gem 6"26'/km, gem HF 157)

19.00 Voor het diner staat een heerlijke groentesoep op het programma. Dat komt mooi uit, want zaterdag is voor ons meestal soepdag. Voor mij geen stokbroodjes kruidenboter erbij en ook mis ik de gehaktballetjes in de soep, maar wederom zit ik goed vol. De bidon staat al klaar om de rest van de avond leeg te drinken.

22.00 De luikjes vallen tijdens de detective toch steeds een beetje dicht... snel naar boven om het blogje te schrijven. Tijdens het schrijven realiseer ik me dat ik de 50 gram pistache nootjes vanavond na het eten niet heb genomen! Lijkt me niet goed om dat alsnog te nemen....

22.51 Op verzenden drukken en snel naar bed....

Sportvasten

Vandaag begon ik met sportvasten.... nu zul je je afvragen 'wat is dat nu weer?'. Gelukkig kan ik daarvoor heel makkelijk een stukje tekst van Esther zelf gebruiken (zij plaatste dit op de blog van RunningRonald in reactie op een andere reactie), mijn sportvastencoach:

Sportvasten is geen dieet, dus zeker geen crash-dieet. Het is een korte trainingsprikkel van 10 dagen waarin een vast voedingsprotocol in combinatie met intensief sporten specifieke spiervezels (type 2a) geen suiker laat kiezen als brandstof maar vet. Dat is een proces wat fysiologisch te verklaren valt. Het maximale aantal van 3 sapvastendagen in combinatie met een compleet supplementenpakket zorgt ervoor dat het lichaam 1) goed voorzien wordt van vitaminen en mineralen en 2) juist niet de resultaten geeft van een crashdieet (namelijk verbranden van spieren, stressreactie van het lichaam ed).

Sportvasten leert het lichaam efficienter te laten omgaan met wat altijd voorradig is: vet. Sportvasten is zeker niet ongezond, wat een crashdieet wel is. De bloedsuikerspiegel wordt gestabiliseerd, cholesterol daalt, bloeddruk kan dalen en niet in de laatste plaats levert het een conditiewinst op.

Magische poeders bestaan, daar draait de hele afslankindustrie op. Magische poeders zul je niet in het sportvastenpakket aantreffen. Dat zijn hooggedoseerde multivitaminen en mineralen om het lichaam alles te geven wat het nodig heeft en het bevat aminozuren om spiermassa te beschermen, honger te onderdrukken en het lichaam te helpen vet te verbranden. Geen hocus pocus wat mij betreft.

Je hebt gelijk als je zegt dat een rondje hardlopen voor het ontbijt de vetverbranding stimuleert. Echter, als je dit gewend bent reageert je lichaam ook daar niet meer op. Sportvasten zorgt ervoor dat de vetverbranding een enorme boost krijgt en dit effect zet zich door na afloop van de kuur. Getuige de centimeters vetverlies van alle oud-deelnemers van sportvasten.

Onbekend maakt onbemind, de discussies over sportvasten worden op diverse sites heftig gevoerd, maar ik ben nog geen 1 sceptische reactie tegengekomen van iemand die sportvasten daadwerkelijk heeft geprobeerd. Bovendien -wetenschappelijk te verklaren of (nog) niet- er worden op sportief en gezondheidsgebied hele mooie resultaten behaald na een sportvastenkuur.

Nog meer informatie is te vinden op de site sportvasten.nl ....

Ik zal hier mijn ervaringen bijhouden, heb eigenlijk niet veel zin in negativiteit ... probeer het eerst zelf eens en dan kunnen we verder praten. Ik ben enthousiast geraakt na positieve berichten van gebruikers. Eerlijk is eerlijk, een belangrijk doel voor mij is het kwijtraken van een aantal (post operatieve) kilo's. Toen ik door mijn schouderoperatie van enorm veel sporten naar gedwongen niets doen ging, sloeg al snel de depressie toe, met de daarbij horende vreetbuien. Ik ben niet enorm te dik, maar die kilo's raak ik ondanks dat ik nu toch alweer flink sport niet kwijt. In plaats van 'niet te dik' wil ik weer 'slank' worden, ik denk dat sportvasten mij het zetje in de rug geeft.

Dag 1

05.00 De dag begint al vroeg. Ik kan niet meer slapen en lig een beetje te malen. OEPS, bedenk ik mij opeens, de urinetest die ik de avond ervoor had moeten doen was ik vergeten. Esther reageert al snel op mijn 'help'-tweet.... omdat ik geen vitamine C slik en mijn bloedsuikers dinsdag in orde waren, is het geen probleem.
07.00 Opstaan en de harde cijfers noteren: gewicht 67,7 kg; vetpercentage 20,9%, buikomvang 95 cm, omvang billen 105 cm.
07.30 Ontbijt met een handvol flinke pillen. Ik heb al bijna een halve liter water nodig om ze weg te krijgen. Dan volgt een sinaasappel en een appel.... die appel eet ik met moeite op, ik zit eigenlijk vol. Nog een glas vers sap en ik heb het gevoel dat ik geen hap meer kan eten, mooi!
09.30 In de loop van de ochtend drink ik een supplement, opgelost in 500 ml water
11.45 De stress slaat toe, ik moet Remco van school halen, dan staan mijn ouders vlak daarna op de stoep, er moet een bak sla weggewerkt worden, omkleden en om 13 uur moet ik op werk zijn. Het lukt allemaal, maar van even rustig zitten om te eten komt niet veel.

14.00 Ik ben de hele middag in touw om een bijeenkomst te leiden. Presentatie, discussie leiden, tijd in de gaten houden, belangrijke dingen noteren. Tussendoor neem ik steeds slokjes van het supplement, geen moment heb ik honger.

17.00 Met mijn gasten sta ik bij de borrel.... met een glas water. De wijn lonkt, maar dat doe ik uiteraard niet. Na afloop moet de zaal nog opgeruimd worden en ook de restanten van de borrel kunnen niet blijven staan. Ik vind het mooi geweest, wil nu snel naar huis!

18.15 Bij mijn ouders eet ik roerbakgroente met rijst, een hoeveelheid die ook meer dan genoeg is... wel mis ik een stukje kip!

19.00 Thuisgekomen eet ik de pistache nootjes en kleed ik me snel om om te gaan hardlopen. Een half uur hardlopen met HF tussen de 150 en 160. Daar zit ik al vrij snel en in de loop van het half uur moet ik steeds wat langzamer lopen om onder de 160 te blijven. Dat vind ik helemaal geen straf, want het is best pittig. Na iets meer dan een half uur ben ik thuis....

22.30 Dit stukje is klaar, mijn supplement van de avond is ook naar binnen, ik ga naar bed... morgenochtend weer vroeg op omdat Tessa vroeg moet voetballen. Al met al was dit een prima dag... op naar morgen!

City - Pier - City

Met toch wat kriebels in m'n buik zit ik in de auto.... we zijn op weg naar Den Haag voor het lopen van de City-Pier-City.... alhoewel... die pier was bij mijn afstand natuurlijk helemaal niet in beeld. Met een aantal collega's gaan we lopen.... 3 lopen de HM, 3 de 10K en ik met 3 andere collega's de 5K. Collega Lucia showt het mooie t-shirt wat Robert verzorgd heeft, gefinancierd door de 'baas'.

Coach Robert lijkt wel meer zenuwachtig dan zijn pupillen... 1 van de 4 dames is niet op de afgesproken plek aanwezig.

Uiteindelijk vertrekken we toch voor de warming up.... ja ja... ook voor een kleine afstand hoort dat erbij... aldus coach.

Het gegiechel verraadt dan toch de zenuwen... voor de andere twee dames is het de eerste wedstrijd, maar ook ik blijf het spannend vinden (alsof ik zo ervaren ben... haha). Eigenlijk lopen we veel te laat naar het startvak, dat staat vol... er doen zo'n 1000 man mee met de 5K en daarvan staat ongeveer 90% al in het vak. In het begin loop ik vrij makkelijk naar voren, maar dan wordt het steeds voller. Het scheelt dat ik alleen ga... dan glip je toch makkelijker overal tussendoor. Uiteindelijk sta ik behoorlijk vooraan, maar na het startschot duurt het toch een paar minuten voor ik een beetje tempo kan maken. Het is enorm druk... mensen die aan de zijkant snelheid willen maken langs de hekken struikelen en botsen tegen anderen..... eigenlijk helemaal niet leuk. Ik ben alleen maar bezig met kijken waar ik weer tussendoor kan en of ik niet mensen voor de voeten loop die mij in willen halen. Pas rond de 2K wordt het iets ruimer en bij ongeveer 2,5K kan ik aanhaken bij 2 mannen die een mooi tempo lopen. Ik heb de indruk dat het iets langzamer gaat dan ik zou kunnen, maar de rust die het geeft omdat ik niet de hele tijd moet kijken waar ik heen moet vind ik prettig. Bovendien heb ik een ander doel deze race.... in tegenstelling tot de vorige week bij de 20 van Alphen, wil ik de 5K in 1 stuk uitlopen. Op mn Garmin zie ik dat ik al flink uitloop op mijn tijd van de week ervoor.

De laatste kilometer is best pittig... ik heb een mantra van 'doorlopen, niet stoppen, je kunt het....' De laatste hoek om en dan is de finish in zicht, ik zwaai nog even naar Paul en de kinderen ... ik weet dat ik ruim binnen de tijd van de 20 van Alphen zit en ga ook niet meer voor de eindsprint.

Niet lang na mij komen ook Lucia en Lilian binnen. We missen net de lopers van de 10K die al weg zijn voor hun warming up. Even een broodje en wat vermaak voor de kids zorg ervoor dat de tijd snel gaat.

We gaan naar de tribune om te kijken op welke tijden de heren en dame binnen komen. Zelf ben ik vooral geïnteresseerd in de tijd van GJ... sinds ik de 10K in iets meer dan 50 minuten heb gelopen, wil hij eronder duiken. Maar helaas voor hem .... ik heb de eer nog hoog kunnen houden, met een nettotijd van 55 minuten, moet ie nog even op tempo trainen ;-)

Om coach Robert te bedanken voor de trainingen die hij elke dinsdagmiddag verzorgt geven we hem een paar dagen later een paar mooie boeken en een fotolijst met de finishfoto's gemaakt door Lucia:

Chocomelk

Met een kleine tussenpose in oktober, toen ik nog een heerlijk scrapweekend had met mijn vriendinnen, heb ik al sinds vorig zomer niet meer gescrapt. Mensen die me ook maar een heel klein beetje kennen weten dat dat heel bijzonder is. Gisteravond kreeg ik ineens weer de kriebels... nu had ik die kriebels de laatste weken wel vaker, maar dit keer ook gehoor aan gegeven. Eerst puinruimen op het bureau en toen aan de scrap. Wat inspiratie opdoen en dan maar gewoon wat gaan doen. Foto's heb ik ook al heel lang niet af laten drukken, dus het was even zoeken wat ik wilde doen.

Deze foto maakten we afgelopen herfstvakantie op Terschelling en kan niet beter zijn lijfspreuk van nu denk ik de afgelopen anderhalf jaar weergeven....

training dinsdag 8 maart

Eindelijk weer eens met de collega's meegelopen. Het was een lichte training (vanwege de CPC van komende zondag), maar voor mij dus juist heel prima.

Ik zit nog heel hard na te denken.... ik heb van Marco een haas-aanbod gekregen. Ken je dat... zo iemand die dan voor je (of misschien ook wel eens naast ;-)) gaat lopen om te zorgen dat je in een mooi vlak tempo loopt. Hoef je niet de hele tijd te kijken of je wel hard genoeg gaat, of dat je misschien te hard gaat. Nou, dat wil hij dus voor me doen... plaats en afstand zijn aan mij. Ik twijfel tussen de Dam tot Dam (18 september, 10 Engelse mijlen) of de halve marathon in Amsterdam (16 oktober). Beide races die ik graag wil lopen, maar wel ook beide erg druk.... ik denk nog even verder....

En in de hometown...

... kon ik natuurlijk niet anders dan meelopen met de 20 van Alphen. Beetje zuur was het wel, in oktober twijfelde ik nog of ik hier 20K zou lopen, of toch een week later een echte halve marathon bij de CPC. Nu zat meer dan 5 er echter niet eens in. Het was vooraf een hele puzzel...

11.50 start Remco (met mij) de 1K

12.00 heeft Tessa met vriendinnetje 1+2 afgesproken

12.15 start Sander (met vriendje) de 2,5K

12.15 heeft Tessa met vriendinnetje 3 afgesproken

12.30 finish Sander?

12.40 starten Tessa en ik de 5K

Remco vond het GE-WEL-DIG.... de hele kilometer probeerde ik hem af te remmen, maar waar anderen door papa huilend over de finish gedragen werden, had hij een tempo wat ik als warming up rondje aan de hoge kant vond .... hij deed er uiteindelijk 7.05min over, de kanjer!

En trots dat ie was op zn medaille en het 'ik ging een paar keer zelfs harder dan mama!'

Van Sander heb ik alles gemist.... z'n start, maar ook z'n finish... hij liep de 2,5 kilometer in 15.28 minuten. Gelukkig kon papa nog een foto maken van RunningSander:

Dan sta ik zelf weer in het startvak.... nu met Tessa, Madelief, Milou en Carlijn. Ben best een beetje gespannen... ik heb nog geen 5K achter elkaar gelopen... sterker nog.... ik ben een krappe maand geleden na de blessure pas weer begonnen.

Maar goed, niet te snel van start gaan en dan zien we het wel. Als ik tijdens het lopen op mn garmin kijk verbaas ik me er steeds weer over dat ik toch ruim onder de 6 minuten per km zit. De eerste keer finish passeer ik met 13.40... maar ik weet dat ik dat geen tweede ronde vol ga houden. Vlak voor de brug slaat de vermoeidheid echt toe en ach.... ik loop even een minuutje. Ik finish uiteindelijk in een tijd van 29.07 dus mooi onder het half uur gebleven....

Tessa ben ik al bij de eerste bocht kwijt, met haar vriendinnen blijven ze bij elkaar... daar heeft ze dan achteraf wel spijt van, met een tijd van 35.29, maar met een mooie sprint aan het einde staat ze er toch nog fanatiek op:

De tweede doorkomst van mij heeft Paul gemist.... dan maar even daarna op de foto:

[edit to add]

Vergeet ik helemaal het leuke einde van deze dag te benoemen. Via twitter heb ik contact met veel lopers en een paar dagen voor de race vroeg ik via twitter of er nog meer mee zouden lopen en of er nog een meeting in zat. Marco reageerde door de webloggerstribune van RunningRonald te noemen. Ronald woont in Alphen en hij was dit jaar het opperhoofd van de bussiness run van de 20 van Alphen. Ik heb hem al een keertje ontmoet bij een Zeegerplasloop waar hij een mooi PR op de 10km liep. Normaal organiseert hij na de wedstrijd een open huis, maar dat zat er dit jaar niet in, maar voor de webloggers had hij een webloggerstribune ingericht in de Rijnstreekhal waar ook de bussinessteams verzamelden. Toen ik ook van Ronald een uitnodiging kreeg (ik blog immers nauwelijks) heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik - met Remco - naar de sporthal gegaan. Daar kende ik alleen Marco, Patricia en Ronald.... maar het is een leuke en gezellige groep, die hoop ik vaker te ontmoeten. Dus Marco.... ik vond het leuk je te ontmoeten en ik neem heel graag je aanbod aan om een wedstrijd voor mij te hazen!

NB: ik ga vast mensen vergeten die ik daar heb ontmoet, dus ga geen namen noemen... ik zag al een leuk verslag van John waarin wél namen genoemd werden.